Masochistische oerkreten - Charnia | Deuil | Celeste

Zaterdag was het tijd om af te zakken naar GASstad Antwerpen en een loodzware show te ondergaan van het Franse collectief Celeste, in jongerencentrum Kavka. Poopingbird stond in voor de organisatie en worden door ons nauwlettend in de gaten gehouden omwille van hun eigenzinnige maar smaakvolle programmatie. Komende zomer schrijven ze hun eerste festival op hun naam, iets wat we in tijden van onpersoonlijke en geldgraaiende megafestivals enkel maar kunnen toejuichen! Zomer 2014 beloofd weer een muzikaal smulfestijn te worden!

Charnia

Aftrappers van dienst was het uit het Waesland afkomstige Charnia, uitgesproken als Tjarnia met een schwung Sir David Attenborough's accent. Ik had de eer de band al eerder live aan het werk te zien maar de demonen van Murphy daalden toen neer over dit drietal and the fuck ups were born... Ze hadden dus voor ondergetekende veel goed te maken en dat deden ze meer dan behoorlijk. Songs werden opgebouwd om te strandden in het psychotisch gekrijs van zanger Jelle Pieters, die zijn ziel over het aanwezige publiek uitspuugde zonder echter overkill te worden. Mocht  Munch ooit riedeltjes in zijn hoofd gehad hebben tijdens het vervaardigen van "De Schreeuw" dan zou Charnia alvast op die soundtrack gestaan hebben. Intense set!

Deuil

Tweede band van de avond was het Luikse Deuil dat tekent voor sludge/black/drone als handelsmerk. Het was mijn eerste kennismaking met de band maar de songs die op hun bandcamp page staan beloofden alvast een donkere aangelegenheid te worden. GesampeldeTibetaanse keelzang vulden de concertzaal van Kavka tijdens het openingsnummer Acceptance maar helaas was dit ook gelijk de start van een set waarbij de gitarist kreeg af te rekenen met een amp die niet meer mee wou en de rest van hun set zou tekenen... jammer want wat ik hoorde klonk wel veelbelovend maar de lokroep van de bar was me net iets uitnodigender.

Zanger Johan van Celeste

Na het nodige keelvocht en daaruit voortvloeiende sanitaire stops was het tijd voor Celeste. Ik mocht ze ooit de eerste keer aanschouwen op het Tilburgse Incubate festival in 2011 en werd toen als ervaren concertbezoeker bij de strot gegrepen en kon niet anders dan het hele optreden staan zwaaien met mijn toen nog lange manen, net alsof de duivel himself zich meester had gemaakt van mijn wil. Ik keek dan ook erg uit om terug dit satanische ritueel te mogen ondergaan, zij het dan met minder lang haar. De optredens van Celeste zijn dan ook een beleving, alle lichten moeten uit en de rookmachine draait de hele set op volle toeren, iets wat ik als fotograaf niet echt toejuich plaatjes-schiet-gewijs maar me dan wel weer de mogelijkheid geeft een concert te beleven en niet te registreren door de zoeker van mijn fototoestel.
Vraag me niet welke songs ze speelden want eerlijk gezegd zou ik geen onderscheid kunnen maken in hun songs maar dat doet er bij Celeste ook helemaal niet toe. Je laat gewoon de loeiharde wall of sound op je afdonderen en incasseert een uur lang de knock-outs waarbij die van een  Cassius Clay verbleken in een beminnende aai.
 Af en toe moet een mens durven toegeven aan zijn masochistische oerkreten en dan zit je bij een concert van Celeste op de juiste plaats.

Nog een uurtje nakaarten aan de bar om daarna halfbeschonken van melancholie de GASnacht in te duiken en die was op zijn zachtst gezegd weer helemaal GoDi!

Tekst & Foto's: GoDi