SPEEDFEST 8: SUPER FEESTJE MET ALLES EROP EN ERAAN!

Zaterdag reisden we met plezier af naar "Rockcity" Eindhoven voor editie 8 van Speedfest. Vorig jaar hadden we de smaak al te pakken en na een grandioos Beaverfest (de zomereditie van Speedfest en dus ook in elkaar gebokst door de gastheren van Peter Pan Speedrock)konden we de uitnodiging van Ron Van Hal aka RonHell van Aces High Promotion onmogelijk afslaan. Om 13h00 waren we dan ook al present om onze perspassen uit de handen van laatstgenoemde te ontvangen voor een feestje dat zo'n 12h zou blijven duren. 

Komatsu

Het lokale Komatsu mocht om 14h het Speedbal openen op de Wrecker Stage en deed dit met glans. Potige stoner/sludge werd de zaal met orkaankracht ingeblazen door o.a. een vrouwelijke drummer in de rangen die de touwtjes stevig in handen hield. Hoogtepunt was ongetwijfeld de krachtige Slo Burn-cover "July" 20' in hun set, waar niemand minder dan sir John Garcia (ex-Kyuss, Hermano, Unida, Slo Burn & Vista Chino)zelf de vocalen voor zijn rekening nam. Van een eerste kippenvelmoment gesproken... hier kan je zelf meegenieten:



Jammer dat Komatsu maar 30 minuten kreeg toebedeeld want deze band verdiende het om hoger op de affiche te prijken! Check hun debuutalbum "Manu Armata" en wordt zoals John Garcia fan van deze band! Het werd trouwens geproducet door een naam als een klok, nl. Theo Van Rock (ooit als sound engineer 5de bandlid van Rollins Band!).

Scorpion Child

 We repten ons naar de Demolition Stage om een potje "seventies-rock overgoten met een hedendaags sausje" mee te pikken. Het Texaanse Scorpion Child bracht er hun rechttoe-rechtaan rock met een zanger (Aryn Jonathan Black) in de rangen die, als je je ogen sloot, niet veel moest onderdoen voor Led Zeppelin-boegbeeld Robert Plant. Het was ook met dezelfde intensiteit en gretigheid dat het vijftal uit Austin de pannen van het Klokgebouw speelde met hun royale rock. En dit sloeg als een steekvlam over op een heupwiegend en dolenthousiast publiek! Zeer gesmaakt! Luister naar hun Polygon of Eyes en raak ook in de ban van een band die hoge ogen zal gooien. Hou ze in de gaten!

SpiralArms

We kwamen midden in de set van SpiralArms op de Trashers Stage aan en zagen aan de reactie van het publiek al direct dat we goed zaten. Ze stonden (zonder platencontract!) al op Graspop in 2007 en toonden toen al hun live-kunsten. Ondertussen hebben ze een platencontract kunnen verzilveren en zijn ze met hun debuutalbum "Freedom" Europa stilletjes aan het veroveren. Alhoewel stilletjes in dit geval een understatement is. Wat een geluid produceerde dit zestal uit California! Als vervanger van Orchid kon dit wel tellen. We lieten ons gewillig onderdompelen in een muzikaal bad vol zware melodieuze rock die aan onze huid bleef kleven als cellofaan rond een diepvrieskip. Strakke set!

Honky

Hoogtepunt van de dag was ongetwijfeld het optreden van Texas Rangers Honky op de Demolition Stage! Op vrijdag hadden ze Café Elpee in Deinze (België) al platgespeeld en moest bassist JD Pinkus (ex-Butthole Surfers)rond 4h "totally pissed" onder de wol gestoken worden. Maar daar was gelukkig niets meer van te merken in Eindhoven, temeer hij zijn anti-kater fles bij de hand had: onvervalste whisky als ontbijt kan tellen. Je zou je in dat geval eerder gewagen aan een warrige, dronken set, maar niets van dit alles. Geen valse honky-tonk maar vettige superboogie-sleaze van de ranzigste soort werd op ons losgelaten! ZZ Top on acid! Het drietal uit Austin toonde ons wat zij onder het woord "retestrak" in Texas verstaan. Hun set liep als een tiet (zoals ze het zo mooi in Nederland verwoorden)! En als je dan bij de bisnummers je favoriete song/hymne Smoke Your Weed vlijmscherp in de gehoorgangen gekerft krijgt, kan je geluk als ondergetekende niet meer op! Zonder twijfel het beste optreden van de dag: als Honky in je buurt komt spelen, wees erbij, het is de moeite waard!

Backstage met Bruno Fevery van Vista Chino!

Daarna trokken we richting backstageruimte om de innerlijke mens wat te versterken. We liepen er in het begin van de namiddag al organisator en drijvende kracht achter het befaamde Roadburnfestival Walter Hoeijmakers (aka Walter Roadburn)al tegen het lijf. Hij wist ons te melden dat er nog een 50-tal kaarten voor editie 2014 te verkrijgen waren, maar dat het sowieso weer een full house zou worden. In buffetvorm werd ons een rijkelijke maaltijd voorgeschoteld die we met enkele glazen witte wijn gezellig doorspoelden. Daarna trokken we naar boven alwaar de kleedkamers van de bands zich bevonden. Daar liepen we de roadcrew van Vista Chino tegen het lijf, t.t.z. Ba Nana (de Berlijnse sound engineer van o.a. Brant Bjork & the Bros), Arthur Seay (John Garcia's rechterhand bij Unida en Norbert De Wael (geen Waal, maar een Nederlandse roadie). Die laatste was op schok met Bruno Fevery (Belgisch hoop in bange dagen en full Vista Chino member), legende Brant Bjork en Mike Dean van het fenomenale C.O.C. en nu bassist bij Vista Chino). We waren als het ware "starstruck" bij het zien van zoveel talent. We konden Bruno ervan overtuigen om de twee schitterende fotoboeken van Katrin Saalfrank te laten signeren door de Vista Chino bandleden. Alleen moesten we die boeken nalaten, want John Garcia kwam maar om 22h30 de rest vervoegen in de backstage.

Anti Nowhere League

Dan maar vlug nog wat Anti-Nowhere League meepikken op de Demolition Stage. We hadden backstage al verbroederd met deze oude punkratten, die sinds de jaren tachtig de anarchy hoog in hun vaandel dragen. Deze Engelse tijdgenoten van U.K. Subs wisten ons rond 19h nog 20' uitermate te boeien met hun streetpunk waar de gensters van af spatten. Old skool punk zoals we het graag hebben en goedgekeurd door ondergetekende. Ook de mannen van Metallica bleken grote fan van deze Britten en coverden deze song http://www.youtube.com/watch?v=c6MlrPESdDI op hun Garage Inc. album en wie geeft ze ongelijk? 

Op hetzelfde podium zagen we Agnostic Front iets later ook nog eens het beste van zichzelf geven, dit met een Bavaria-biertje bij de hand. Allesbehalve bijdehand maar pure hardcore met hart en ziel gespeeld. De pioneers uit de NY-hardcore scene zijn het na al die jaren nog niet verleerd om een volle zaal in vuur en vlam te zetten. We blijven overtuigd van hun oprechtheid en met een godfather als Vinnie Stigma in je rangen kan je niet anders dan gestigmatiseerd geraken door zoveel hardcoregeweld. Respect!

Peter Pan Speedrock is zoals elk jaar een vaste waarde op hun eigen feestje. Alleen hebben ze dit jaar wat meer moeite om het feest op gang te trekken. Dit komt natuurlijk omdat hun mascotte "Dikke Dennis" dit jaar verstek moest laten gaan. De publiekslieveling was volgens de heren van PPSR op wereldreis, maar wij weten wel beter aan de hand van de beterschapswensen op zijn facebook pagina. Bij deze wensen we "die Dikke" ook van harte beterschap en dat hij op de volgende editie van Speedfest zijn "Schoppenaas" terug uit volle borst (of is het eerder volle buik) Motörhead-gewijs op ons los mag laten. Het is enkel een feest als Dikke Dennis er is geweest!

Vista Chino

Vista Chino heeft met "Peace" terug een meesterwerkje op de mensheid losgelaten. De "Kyuss-troubles" met Homme en Reeder zijn al lang vergeten en Garcia & Bjork hebben met vervangers Fevery (gitaar) & Dean (bas) twee klassebakken in hun rangen. Onder deze nieuwe vlag kunnen de heren naar hartenlust tonen uit wat woestijnhout ze gesneden zijn. Een verschroeiende Sirocco komt het podium afgewaaid bij eerste hoogtepunt "Hurricane" en van dan af wordt de ruimte voor de Wreckers Stage onder stoom gehouden door de doorwinterde woestijnvossen. En als een woestijnvos als Garcia de passie preekt, boer let op je woestijnkippen! Het zijn vooral de oude Kyuss-songs die op veel bijval uit het publiek kunnen rekenen. Een schitterend Gardenia, een verpletterend Asteroid en krachtige uitsmijters Thumb en Green Machine. Vooral deze laatste song is en blijft een kraker van jewelste! Vista Chino heersten een groot uur op de Wreckers Stage en we hadden niets anders verwacht van deze "ouwe rotten"! Kyuss is dood: lang leve Vista Chino!

We gingen eerst nog een stukje Hatebreed kijken aan de Demolition Stage alvorens we terug richting backstage trokken. En we zagen dat de crossover tussen metal en hardcore voor een dampende moshpit zorgde: met andere woorden missie geslaagd! We gingen onze gesigneerde boeken ophalen bij Bruno Fevery en konden blijgemutst terugblikken op een geslaagde achtste editie van dit schitterend Speedfest! Op naar editie 9, maar eerst nog eens Beaverfest bezoeken in de Belgische Ardennen volgende zomer. Wij houden namelijk van geslaagde feestjes, en jullie?

Tekst: Koen aka Kyuss Vanoutryve 

Foto's: GoDi