Jaarlijks rond deze periode vliegt onze blauwe planeet door de puin -en stofwolk van de komeet Swift - Tuttle en het stof en puin van deze komeet dat onze atmosfeer binnendringt kennen we als het fenomeen vallende sterren, perseïden of ook wel de tranen van Laurentius genaamd. En dit jaar krijgen we er ook nog de supermaan als toemaatje bovenop. Een weetje dat ervoor zorgt dat ik tijdens de buitenconcerten regelmatig het heelal afspeur naar vallende sterren want zeg nu zelf, een Kosmisch schouwspel met een soundtrack live gespeeld geeft toch wel een extra dimensie! Yellowstock dag 2: here we come!
Monstera Deliciosa opent vandaag het festival op de indoorstage. Tijdens de soundcheck krijgen we zowaar een Pink Floyd-achtige Echoes te horen, onze interesse is dus gewekt en zijn benieuwd wat deze zichzelf naar een kamerplant genoemde West Vlamingen ons live te bieden hebben. Garage met psychedelische invloeden en bij momenten een ver weg klinkende Stooges, ja zelfs hier en daar kan er een surf riffje vanaf. De kamerplant vergelijking gaat dus niet op en we kunnen dit als ontbijt goed smaken.... zowel bassist als gitarist spelen volgens mij op een oude Fender Bassman wat hun vintage sound enkel maar ten goede komt. Ze spelen binnenkort op het Scratch + Snuffest in Oostende, go see/hear yourself!
De Doom muilperen worden vandaag al vroeg uitgedeeld en de bokshandschoen dragers van dienst zijn het Noorse Tombstones. Meer dan een "heavy as fuck" kunnen we dan ook niet uitbrengen en ondergaan de donkere riffs die op ons losgelaten worden. Dit is het stoner/doom wakker worden moment van de dag en ideaal voor het eerste biertje! Gitarist Bjørn en bassist Ole zullen we die dag / nacht nog meermaals tegen het vege lijf lopen, tot op de afterparty in cafe de Wolwinkel toe...
Aan de buitenbar treffen we Erik, gitarist van gentse Idealus Maximus, die onze biertjes tapt. De jongeman had zich blijkbaar ook opgegeven als vrijwillig medewerker en dat kunnen we alleen maar appreciëren. Vanavond van 20.30u tot 00.00u zullen ook wij instaan voor de bandjescontrole aan de ingang, tenslotte als we Freek daarmee uit de nood kunnen helpen dan springen we graag in de bres!
Volgende band op de indoorstage is het Noord Franse The Black Waves. Een neo-psychedelic band die zijn mosterd duidelijk gevonden heeft in een Black Angels en een Velvet Underground. We houden hier wel van! Een dromerig stemgeluid, het gitaarwerk af en toe in shoegaze mode en een synth die dienst doet als vervangend citar. Bij momenten zweverig dan weer bezwerend en rockend. Zeker niet slecht voor een lazy saturday...
Dat op Yellowstock onder de bezoekers ook heel wat muzikanten af komen mag blijken op onze onmoetingen met Radar Men From The Moon ( De heren werken aan een nieuw album, Jeuj!), Idealus Maximus, Moonward... Ja, zelfs de gitarist van The Corridors lopen we met regelmaat van de klok tegen het lijf :-D
In tegenstelling tot gisteren zijn de weergoden het festival weer heel goed gezind en wachten we in een stralende zon op de band DYSE.
Dÿse - spreek uit als duuse - brengt een genre dat niet voor 1 gat te vangen is: een mengeling van noiserock, mathrock, punk, stoner en een vleug kraut. Maar ze maken er beslist geen potje van, zorgvuldig retestrak gedoseerd kunnen we dan ook beschouwen als hun handelsmerk. Klinkt de band op plaat al straf dan moet je ze zeker live aan het werk zien... Vandaag hadden de heren er blijkbaar extra zin in en hun humoristische tussendoortjes werkten aanstekelijk. Elk nummer werd aangekondigd als zijnde "you motherfucking cunt" en het duo zou zeker niet misstaan op een comedycup. Zonder echter de kwaliteit van hun nummers te verliezen, de welgmikte mokerslagen van de drummer en de met uiterste precisie geplukte snaren. Bijna, ik zeg wel bijna, zouden we durven zeggen: Black Flag, eat this! maar dan krijg ik weer gezeik met die hard fans. Kortom ubervette set en tot nu toe de topper van het festival!
Terug op de indoorstage vinden we Het Droste Effect, genaamd naar de oneindige visuele mindfuck die veel toegepast werd door Escher. Deze Eindhovense psychband staat bij ondergetekende al geruime tijd hoog in de ranglijsten sinds hun eerste gelijknamige release in 2011 ( ik beken, vrijwel dagelijks ga ik op bandcamp op zoek naar nieuwigheden en zo heb ik ook Het Droste Effect leren kennen). Check trouwens hun bandcamp page want de band gooit al hun werken te grabbel maar wees wel zo fair een donatie te doen! Je vindt er trouwens ook Random X maybe, een drone/psych nummer in samenwerking met Glenn Peeters van RMFTM. Een interessante colab! De band komt bij mijn weten vrij weinig live buiten en dit is de eerste keer dat ze in Belgie spelen dus mijn verwachtingen lagen dan ook heel hoog. De verwachtingen werden probleemloos ingelost en de kraut/space doorspekt met stonerriffs misten hun uitwerking niet, minitieus opbouwend en bombastisch eindigend is de natural high waar de band mee dweept en wij dwepen lekker mee. Helaas vind ik na het concert geen t-shirt of vinyl van de band...
De trofee voor vreemde eend in de bijt dit weekend gaat naar Dario Mars and the Guillotines van bezieler Renaud Mayeur, ooit in een ver verleden snarengeselaar bij het helaas ter ziele gegane La Muerte. De band brengt een mix van dark soul, surf en garage in een hoog Tarrantino gehalte en haalt alles uit de kast om de toeschouwers aan het dansen te krijgen. Helaas voor hen zijn diezelfde toeschouwers niet voor dit soort muziek gekomen en de chillcorner zit dan ook overvol. Jammer want deze band rockte anders wel een stevig potje weg en was een welgekomen energiebom!
The Woken Trees moeten we aan ons laten voorbijgaan voor een portie voedzaamheid in vaste vorm en we moeten ons daarna richting inkom begeven voor onze vrijwillige taak: de bandjescontrole. Het voordeel van veel festivalbezoekers te kennen is dat we ontiegelijk veel pinten krijgen aangereikt. Het nadeel is dan weer dat wanneer je de denkbeeldige scheet laat, iedereen ze dan ook geroken heeft en we besluiten dan ook om onze taak au serieus te nemen en moeten regelmatig mensen op het uitverkochte festival weigeren. Een enkeling probeert zich voor te doen als "patattenleverancier" met een baal aardappelen over de schouders maar we zijn genoeg bij de pinken om te zien dat hij geen bandje draagt... beteuterd moet hij dan ook afdruipen met de baal aardappelen nog steeds over de schouders... lachen deden we wel! De mannen Dÿse feliciteren ons nog bij het buiten gaan voor het prachtige festival, we kunnen dit enkel maar beamen en we laten ze in de waan dat we vaste medewerkers zijn.
Op de buitenstage maken de heren van The Atomic Bitchwax (ik daag iedereen uit de bandnaam 10 x snel na elkaar uit te spreken... Gotcha!) zich klaar voor hun set. We hebben de heren al meermaals aan het werk gezien en we weten dan ook dat we ons aan een stevig potje 70's stoner mogen verwachten. We kunnen er weinig woorden aan vuil maken: groovy, psych en stoner in een vintage jasje zoals we het graag lusten en headbangen dan ook gezwind mee aan de inkom. Shit Kicker, Yeah!!
Wanneer ik de deur van de deur opentrek van het jeugdhuis zakt me de moed in de schoenen, te druk om vooraan te geraken dus laat The Oscillation voor wat ze zijn. Ik heb ze tenslotte al meermaals gezien en weet dat ze voor een sterke set tekenen maar we zijn tenslotte nog steeds van dienst aan de inkom en vervoeg ik me terug bij mijn collega voor de bandjescontrole. Daar is het intussen ook gezellig druk met vrienden en bekenden die de pintjes aan de lopende band bestellen.
Laatste band die de outdoorstage aandoet is het Nederlandse Monomyth. Ik zag de band een jaar geleden op het Antwerpse Rodeofest in het ter ziele gegane Scheld'apen en diegenen die toen aanwezig waren weten best nog wel de sfeer die daar toen hing. Bliksemflitsen die elkaar per seconde opvolgden en regen die er bij gigantische bakken uitviel. Jaja, er zijn zo van die magische momenten tijdens festivals die ervoor zorgen dat je er melacholisch van wordt. Helaas gooide een stroompanne toen roet in het klank -en lichtspel. Maar goed we zitten nu op Yellowstock met mooi weer, een supermaan en af en toe een vallende ster. Benieuwd of de magie er vanavond terug zal inslaan.Helaas mogen we pas om 00.00u onze post verlaten en kunnen we nog net het laatste nummer meepikken. Te weinig om te kunnen oordelen.... Het wondermooie Vanderwaalskrachten hebben we wel in de verte horen spelen...
Afsluiten van het festival doen we met Electric Moon, ondertussen al een vaste waarde op Yellowstock concerts. Hun laatste wapenfeit is het live album Mind Explosion en dat mag best letterlijk genomen worden: lange trips die je meenemen naar de verste uithoeken van het heelal. Ik zal echter nooit weten of het nummer The Picture inderdaad opgedragen is aan de aanwezige fotograaf aangezien de microfoon van Lulu dienst weigerde en zij diegene was die de nummers inleidde. Het publiek wou meer en kreeg meer, zij het telkens met lange tussenpozen. Bij menigeen had de overdaad van afgelopen 2 dagen zijn uitwerking niet gemist en tijdens de set van Electric Moon bereikte die overdaad dan ook zijn maximum level. Het was een mooie trip en ik besloot ook alle remmen los te gooien en een middelvinger op te steken naar de klassieke fotografie, lange sluitertijden en experimenteren dat het een lust is.Jaja, ik zat op de Electric Moon trein! Mooie afsluiter van wederom een mooi festival!
We duiken nog even de lokale pitabar binnen en cafe de wolwinkel voor de afterparty, helaas worden we om 04u alweer buitengezet omdat ze willen sluiten. Nu ja, zo helaas was het ook weer niet want ergens moet het stoppen en dan kan het beter gebeuren in schoonheid...
We danken Freek en rooie Melanie voor deze mooie editie en vorige jaren, de crew, in het bijzonder het keukenpersoneel dat er toch voor gezorgd heeft dat we nog iets konden bikken en uiteraard u!
Hopelijk krijgen we volgend jaar iets moois aangeboden want anders zou het gat en het gemis veel te groot zijn....
